(သံုးသပ္ခ်က္)
ပီတာေအာင္/ ၂၃ ဇူလိုင္ ၂၀၀၈
နာဂစ္မုန္တိုင္းေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ အေမရိကန္ေဒၚလာ (၄) ဘီလီယံံေက်ာ္ဖိုး ပ်က္ဆီးဆံုး႐ံႈး သြားခဲ့ၿပီး ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး လုပ္ငန္းမ်ား ေဆာင္ရြက္ရန္ (၃) ႏွစ္စာအတြက္ ေဒၚလာ (၁) ဘီလီယံ (ေဒၚလာ သန္းတေထာင္) ေက်ာ္ အကူေငြ လိုအပ္ေၾကာင္း ျမန္မာ၊ အာဆီယံႏွင့္ ကုလ သမဂၢ သံုးပြင့္ဆုိင္ ဗဟုိအဖဲြ႕ ပူးတြဲအကဲျဖတ္ခ်က္ အစီရင္ခံစာ (PONJA) ၌ ေရးထားသည္။
ေဒၚလာေငြ သန္းေလးေထာင္ ဆံုး႐ံႈးရသည္ကို ေဒၚလာ သန္းတေထာင္ လိုအပ္သည္ဟု အစီရင္ ခံစာက ခ်ျပသည္ကို ျမန္မာစစ္အစိုးရ ႀကိဳက္မႀကိဳက္ မသိရေသာ္လည္း ၿပီးခဲ့သည့္ေမလ ႏိုင္ငံ တကာအလႉေငြ ကတိက၀တ္ျပဳသည့္ အစည္းအေ၀းပြဲ၌ စစ္အစိုးရက ေျပာၾကားထားသည့္ ေဒၚလာ ေငြပမာဏ (၁၁) ဘီလီယံထက္စာလွ်င္ စစ္အစိုးရလုိအပ္ခ်က္ႏွင့္ မ်ားစြာကြာဟေနသည္က အမွန္ပင္ ျဖစ္သည္။
လက္ေတြ႕အေျခအေနကုိၾကည့္လ်င္ စစ္အစိုးရလိုအပ္သည့္ ေဒၚလာသန္း (၁,၀၀၀) ရရွိရန္ မဆို ထားႏွင့္ ကုလသမဂၢက တေၾကာ္ေၾကာ္ ေအာ္ဟစ္ေတာင္းခံေနသည့္ ေဒၚလာသန္း (၄၈၀) ေက်ာ္ ရရွိရန္ပင္ မလြယ္သည့္ကိန္း ျဖစ္ေနသည္။
တကယ္တမ္း ရရွိသည့္ေငြမွာ ေဒၚလာသန္း (၁၈၀) ေက်ာ္သာ ရရွိေသးသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ အလႉရွင္ႏိုင္ငံမ်ားက အလႉေငြထည့္၀င္ၾကရန္ လက္တြန္႔ေနၾကသနည္းဟု ေမးလွ်င္ ျမန္မာျပည္ သူလူထုကို ေစတနာမရွိ၍ မဟုတ္ဘဲ စစ္အစိုးရကို အယံုၾကည္မရွိ၍ဟု ေျဖမည့္သူက အမ်ားစု ျဖစ္သည္။
ကယ္ဆယ္ေရး အကူအညီေပးသူမ်ားကို စစ္အစိုးရက လြတ္လပ္စြာ သြားလာကယ္ဆယ္ခြင့္ ေပး မထားဘဲ ခ်ဳပ္ခ်ယ္ကန္႔သတ္ခ်က္ထားမႈ၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အမ်ဳိးမ်ဳိး အဖုံဖုံျဖစ္ေနသည့္ ေငြေၾကး လဲလွယ္ေရးစနစ္ႏွင့္ အတိတ္က လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ဳိးေဖာက္မႈ မွတ္တမ္းမ်ားကလည္း အလႉရွင္ မ်ားကို အလႉေငြထည့္၀င္ရန္ လက္တြန္႔ေစသည့္ အေၾကာင္းတရားမ်ားျဖစ္၏။
၁၉၉၁ ခုႏွစ္က ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ေလေဘးအကူအတြက္ အေရးေပၚ အကူအညီ (၁.၈) ဘီလီယံ ႏိုင္ငံတကာကို ေတာင္းခံရာတြင္ ေဒၚလာသန္းအနည္းငယ္သာ ထည့္၀င္ၾကေသာ္လည္း ၁၉၉၁ ပင္လယ္ေကြ႔ စစ္ပြဲအတြက္ အေမရိကန္ ကုန္က်သည့္ (၆၁) ဘီလီယံံ ေက်ာ္ စစ္အသံုးစရိတ္ကိုမူ ကမာၻ႔ႏိုင္ငံမ်ားက ဘီလီယံႏွင့္ ခ်ီ၍ ထည့္၀င္ၾကသည့္ သာဓကလည္း ရွိေနျပန္္သည္။
ယေန႔ ျမန္မာ့နာဂစ္ေဘးအတြက္ ႏိုင္ငံတကာက လံုး၀လ်စ္လ်ဴ႐ႈထားသည္ေတာ့မဟုတ္။ ဂ်ပန္က (၂၁) သန္း၊ ၾသစေၾတးလ်က ေဒၚလာ (၂၉) သန္း အကူထပ္ေပးဦးမည္ဟု ကတိေပးထားၿပီး အေမရိကန္ႏွင့္ ဥေရာပႏိုင္ငံမ်ားကလည္း အထိုက္ေလ်ာက္ ထည့္၀င္ကူညီၾကသည္။ ျမန္မာ့ အိမ္နီးခ်င္း အာဆီယံႏိုင္ငံ (၉) ႏိုင္ငံမွ ကူညီသည့္ေငြမွာမူ အားလံုးေပါင္းမွ ေဒၚလာ (၁၀) သန္းပင္ မျပည့္ဘဲ (၈) သန္းေက်ာ္ေက်ာ္သာရွိသည္။
သံုးပြင့္ဆုိင္ဗဟုိအဖဲြ႕ ခ်ျပထားသည့္ ဆံုး႐ံႈးမႈပမာဏ ေဒၚလာသန္း (၄,၀၀၀) အနက္ ႐ုပ္၀ထၱဳ အေဆာက္အဦႏွင့္ ပစၥည္းပစၥယပိုင္းဆိုင္ရာ ပ်က္စီးမႈတန္ဖိုးသည္ အေမရိကန္ေဒၚလာ သန္း (၁,၇၅၄) ဖုိးျဖစ္ၿပီး အပ်က္အစီးေၾကာင့္ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈႏွင့္ ၀န္ေဆာင္မႈအပိုင္းမွ ဆံုး႐ံႈးသည့္ ပမာဏမွာ ေဒၚလာသန္း (၂,၂၆၈) မွ (၂,၃၈၀) သန္းထိ ျဖစ္သည္။
ျပန္လည္တည္ေဆာက္ေရး လိုေငြ ေဒၚလာသန္း (၁,၀၀၀) ေက်ာ္အနက္ က်န္းမာေရးက႑ အတြက္ (၃၄) သန္း၊ ပညာေရးက႑၌ (၁၈၃) သန္း၊ လူေနမႈဘ၀မ်ား ျပန္လည္ထူေထာင္ရန္ (၁၁၈) သန္း၊ ဘာသာေရး အေဆာက္အဦမ်ားအတြက္ (၁၆၂) သန္း၊ အိုးအိမ္အတြက္ (၃၆၂)သန္း၊ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး အတြက္ (၅၉) သန္းႏွင့္ စိုက္ပ်ဳိးေရးအတြက္ (၅၁) သန္း စသျဖင့္ လိုအပ္ေနသည္။
ေငြလဲႏႈန္းကို တြက္ခ်က္ရာ၌ ၿပီးခဲ့သည့္ ေမလ မုန္တိုင္းအလႉေငြ ကတိက၀တ္ျပဳသည့္ ႏိုင္ငံတကာ အစည္းအေ၀း၌ ျမန္စစ္အစိုးရ အသုံးျပဳခဲ့သည့္ အေမရိကန္ (၁) ေဒၚလာလွ်င္ ျမန္မာက်ပ္ေငြ (၁,၁၀၀) ကိုပင္ သံုးပြင့္ဆိုင္ဗဟိုအဖဲြ႔က အသံုးျပဳထားသည္။
ထိုသို႔ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးအတြက္ ေငြအေျမာက္အျမားလိုအပ္ေနခ်ိန္တြင္ နာဂစ္ေၾကာင့္ တိုင္းျပည္၏ ေငြေဖာင္းပြမႈမွာ (၄၀) ရာႏႈန္းထိတက္သြားႏိုင္ၿပီး ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ျပည္တြင္း အသားတင္ထုတ္လုပ္မႈတန္ဖိုး (ဂ်ီဒီပီ) ၏ (၂.၇) ရာခုိင္ႏႈန္းဆံုး႐ံႈးမည္ဟု သုံးပြင့္ဆုိင္ဗဟုိအဖြဲ႕က ခန္႔မွန္းသျဖင့္ ျမန္မာ့စီးပြားေရးအေျခအေနမွာ လည္း ရတက္မေအးစရာျဖစ္သည္။
သုိ႔ေသာ္ ယမန္ႏွစ္က ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ ႏိုင္ငံျခားရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ စြမ္းအင္က႑ တခုတည္းမွ ေဒၚလာ သန္း (၄၇၄) ရရွိထားသည္။ ၿပီးခဲ့သည့္ ၂၀၀၇-၀၈ ဘ႑ာႏွစ္တြင္ အိမ္နီးခ်င္း ထိုင္းႏိုင္ငံသို႔ သဘာ၀ဓာတ္ေငြ႔ တင္ပို႔ေရာင္းခ်မႈမွ အေမရိကန္ေဒၚလာ (၂.၆) ဘီလီယံ ျမန္မာႏိုင္ငံက ၀င္ေငြ ရရွိထားသည္။
ထို၀င္ေငြ၏ ရာခိုင္ႏႈန္း မည္ေရြ႕မည္မွ်ကို နာဂစ္မုန္တိုင္းဒဏ္ခံရသည့္ ျပည္သူမ်ားႏွင့္ ျပန္လည္ ထူေထာင္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားအတြက္ အသံုးျပဳမည္ဟု မသိရွိရေသာ္လည္း စစ္အသံုးစရိတ္ႏွင့္ လာမည့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ အႏိုင္ရေရးအတြက္ ျပင္ဆင္သည့္ လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ အသံုးျပဳ ဖြယ္ရွိသည္ဟု ယူဆရသည္။
တကယ္တမ္းဆိုလွ်င္ တိုင္းျပည္၏ ၀င္ေငြက ဤေရြ႕ဤမွ်ရွိသည္။ အရန္ေငြအင္အားက မည္မွ်ရွိ သည္။ နာဂစ္ေဘးအကူ လိုအပ္သည့္ေငြ မည္မွ်ရွိသည္။ အစိုးရကျဖင့္ မည္မွ်တတ္ႏိုင္သည္။ လိုေနသည့္ ေငြပမာဏမွာ အဘယ္မွ်ရွိသည္ဟု စစ္အစိုးရဘက္က ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ျပည္သူကုိ ခ်ျပထုိက္၏။ သို႔ေသာ္ တစုံတရာ ရွင္းျပျခင္း မရွိခဲ့ေပ။
ျပည္သူလူထုက ခ်စ္ခင္ေလးစားသည့္ အစိုးရတရပ္ဆိုလွ်င္ လိုအပ္ေနသည့္ေငြကို လူထုက
ထည့္၀င္ၾကမည္မွာ ယံုမွားသံသယျဖစ္စရာမရွိ။ လူတဦး (၁) ေဒၚလာ ထည့္၀င္လွ်င္ပင္ လူဦးေရ သန္း (၅၀) ေက်ာ္ရွိသည့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ ေဒၚလာသန္း (၅၀) ေက်ာ္ ရႏိုင္သည္။ ပ်မ္းမွ် တေယာက္ (၁၀) ေဒၚလာထည့္ႏိုင္လွ်င္ သန္း (၅၀၀) ေက်ာ္ထိ ရရွိႏိုင္သည္။ ႏိုင္ငံတကာ အကူႏွင့္ေပါင္းပါက ယခုျပန္လည္ထူေထာင္ေရးလုပ္ငန္းအတြက္ လုိအပ္ေနသည့္ ေငြပမာဏ ရႏိုင္ေခ်ရွိသည္။
သို႔ရာတြင္ ျမန္မာစစ္အစိုးရကို တိုင္းသူျပည္သားကလည္း အယံုအၾကည္မရွိ၊ ေငြသာလာပါ လူ မလာပါႏွင့္ ဆိုထားသျဖင့္ ႏိုင္ငံတကာကလည္း အယံုအၾကည္ကင္းမဲ့ၿပီး ရက္ရက္ေရာေရာ အလႉေငြ ထည့္သင့္သေလာက္ မထည့္ၾကသျဖင့္ ၾကားက နာဂစ္မုန္တိုင္းေဘးသင့္ ျပည္သူ ငထြားတို႔ခမ်ာ ခါးနာၾကရမည့္ကိန္းသာ ဆုိက္မည့္ကိန္း ျဖစ္ေနသည္။ ။
Rest of your post
No comments:
Post a Comment